Kış mevsimi olmasına rağmen dışardan güneşin ışıkları pencereme vuruyor. Ne güzel bir gün diye düşünüyorum. Kuru soğuğun olabileceğinin aklımdan geçirmeme rağmen giyinip çıkıyorum dışarı. Görüntü yaz sıcağı duyduğum karakış. Ayaza çekmiş gece. Yerde yer yer buz parçaları. Adımlarımı hızlandırıyorum. Sabah kahvaltısı için ekmek almalıyım. Atilla İlhan ın bir şiiri geliyor dilime Ben sana mecburum bilemezsin Adını mıh gibi aklımda tutuyorum Büyüdükçe büyüyor gözlerin Ben sana mecburum bilemezsin İçimi seninle ısıtıyorum Bu soğukta bana yol gösteren bu dizelerle seni düşünmeye başlıyorum. Saçların alev alev dolaşıyor yüzümde. Yüreğimde sıcacık ocaklar yanıyor. Bir çıra yakıyorum. Yüzünün güzelliği çıkıyor ortaya. Gerçekten ısınıyorum. Sana kullanılmamış bir gök getirsem Haftalar ellerimde ufalanıyor Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem Ben sana mecburum sen yoksun Durup köşe basında deliksiz dinlesem Şiirin diğer bölümleri bu gün bana pek önemli gelmiyor. Hep bu bölümleri dolaşıyor hafızamda. Sana kullanılmamış bir gök bulamıyorum. Zamanı ellerimizde tüketiyoruz. Bakkalın köşesinde deliksiz seni dinlemek istiyorum ama duyamıyorum ..Düşüncelerimde dolaşıyor. Ben sana mecburum sen yoksun Hafif bir rüzgar var. Ayaz sabahlarda hafif rüzgar bile işliyor insana.. Güzel şiir dizeleri ekmek .su ve çaydan bile çok gerekli oluyor bazen. Kurulmammış düşler vadediyor halim. Yıkılmamış hayallerde geziyorum. Köprüler kuruluyor sensizlikten bensizliğe. .Bilmem görebiliyor musun? Bu mevsimde belki göremezsin bahar gelince görürsün yağmur öncesi yağmur sonrası. Bir gökkuşağı yansır ufuklara .İşte odur göğümüzdeki köprü. Sensizlikten bensizliğe uzanır. Ellerimi ovuşturuyorum. Artık biraz daha alıştım buz gibi havaya.Ilık ılık dizeler düşüyor yüreğime. Her mısra biraz daha iyi geliyor. Tekrarlıyorum:. İçim ısınıyor. Ben sana mecburum bilemezsin Adını mıh gibi aklımda tutuyorum Büyüdükçe büyüyor gözlerin Ben sana mecburum bilemezsin İçimi seninle ısıtıyorum