(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Yoruldum Anne, duyulmayan sesimin, içimdeki çığlıklarından yoruldum.
Nasıl anlatsam seni Annem .
Nerden başlaşam; elim yazmaya, dilim de anlatmaya varmıyor.
Bomboş bir karanlığın içinde yolunu arayan çaresiz bir kuş gibi sağa sola çarpıyorum. Çıkış arıyorum, bulamıyorum, sadece yaralanıp nefes nefese yerde sürünüyorum.
Annem sensizlik ne zormuş, meğerse sürekli seninle konuşuyormuşuz, her sıkıştığımızda canımız yandığında, mutlu olduğumuzda seni arıyormuşuz. Gün içinde elim kaç kez telefonda Annem seni aramaya gidiyor bir bilsen. Boğazımda koca bir yumruk gözlerimden süzülen yaşlar, gerçeği hatırlatıyor. Çok acıtıyor bu Anne, canımızı çok yakıyor.
Sen bizim yaslandığımız dağmışsın, kolumuz kanadımızmışsın, arkadaşımız, yoldaşımızmışsın, sırdaşımızmışsın.
Anam kaç gün oldu sayamıyoruz. Her gün bir yıl gibi geliyor. Senin bir gün bizi yalnız bırakacağını hiç düşünmemişiz. Biz senin büyümeyen çocuklarınız. Her tatilde her bayramda bizi kanatlarının altında toplardın, bizi hiç bu kadar yalnız ve bom boş bırakmamıştın.
Sen hayatın boyunca mücadele ettin, o küçücük yüreğinle büyük işler başardın. Ve yine inanıyoruz ki sen bunu da yeneceksin, yürüyerek gittiğin o hastaneden, yine bize öyle döneceksin, biz henüz hazır değiliz, bizi böyle ansızın bırakıp gidemezsin. Bizi yetim ve öksüz bırakamazsın. Artık uyan, çok uzadı bu ayrılık.
Ben senin yükünü almaya hazır değilim ‘’büyük olmak güçlü olmak’’ değildir.
Ne çok dualar alıyorsun bir bilsen Annem, Eylül de bitiyor Annem, herkes seni soruyor Anne ,’’Annem uyandı size selamı var ‘’demek istiyorum artık…
Sen uyurken bahçene gidiyorum, ne zor geliyor bir bilsen, ellerinle diktiğin domatesleri, fasülyeleri, biberleri ağlayarak topluyorum Anne. Bahçeni göz yaşlarımla suluyorum hiç merak etme oldu mu Anne. Çocukluk arkadaşların, dostların, akrabaların, komşuların da seni özlemişler gelmeni bekliyorlar. Sen uyurken bize nasıl destek oldular bir bilsen, onların aramalarıyla, dualarıyla biz güçlü durmaya çalışıyoruz ama, hiç kolay değil biliyor musun Anne…
Keşke diyorum, keşke biraz daha birlikte vakit geçirseydik, ah bu keşkeler yok mu, her gece rüyalarımıza geliyorsun, sen de bizi çok özledin biliyoruz, sesimizi duymadan duramazdın, kaç gün oldu Anne … Bizi duyduğunu biliyoruz, gözlerinden o yaşlar tesadüf akmadı ya Anne, sen çok güçlü bir kadınsın, sen bizim Annemizsin bize dik durmayı, hayata direnmeyi, yaşamla savaşmayı sen öğrettin, şimdi son kez ve en güçlü halinle o yataktan kalkmanı ve çocuklarım diyerek bize sarılmanı bekliyoruz. Artık bekletme bizi çok yorulduk be Anne
Biz henüz büyümedik Anne, büyümedik
Kardeşlerim, torunların çok üzgünler onlara ‘’Annem uyanacak, çıkacak, gelecek’’ dedim sakın beni yalancı çıkartma Anne.
(Yayınlanan yazılar, köşe yazarlarının kendi şahsi görüşüdür.)