Bu gece ağlayacağım, Sana geldim gözyaşlarım… Hüzün dolu gönül bağım, Sana geldim gözyaşlarım... Ozan Yusuf Polatoğlu’ndan yukarıda ki mısralar… Bayır –Bucak Türkmenlerini dinlerken gözlerim doluyor, yüreğim sızlıyor… Ölüm, bu dünyadaki en büyük gerçek… Ölüyor insanlar… Binlerce insan… Eceli ile ölenler… Sebepsiz yere ölenler… Ölmek ve Öldürmek... Ölen insan, öldüren insan ne diye? Niçin dersin bu ölümler? Yakmalar, yıkmalar dökmeler... Bombalar patlıyor insanların üzerinde... Her bomba atıldığında sebepsiz yere ölenler… Evlerini yurtlarını terk etmek zorunda kalan insanları görünce... Yüreğim acıyor… Her şeyini terk etmiş, hala almakta olduğu nefesin peşinde koşuşan insanlar... Yutkunuyorsun, haline şükretmek isterken acı duyuyorsun... Ve sonra ölüm geliyor… Herkes değişik vasıtalarla gidiyor. Ama bir şekilde gidiyor dünyadan. Ama ölümler arasında büyük fark var… Önemli olan ne kadar yaşamak değil… Önemli olan nasıl yaşamaktır? Dünya ve insanlık için fayda sağlamaktır… Önemlisi bu dünyadan nasıl gitmektir? Ne güzel o insanlara ki Allah aşkı ile son nefeste şehid olarak ölürler… Ne güzel o insanlara ki vicdanları rahat ölürler… Ne güzeldir o insanlara ki insan gibi yaşayıp, insan gibi ölürler… Ne mutlu o insanlara ki ebedi istirahatgahlarına bile samimi gözyaşları ile yolcu edilirler… Derinlere indir n'olur, Bu telaşı dindir n'olur, Beni bana döndür n'olur, Sana geldim gözyaşlarım… Sakarya Detay Haber okuyucularına merhaba derken, Rabbim herkese hayırlı ölümler nasip etsin...